Pas afgestudeerd en meteen op de covid19-afdeling
De projectverpleegkundigen van Select Medical zetten zich deze dagen in op de covid19-afdelingen van verschillende ziekenhuizen. Ze zijn de zorghelden van België. Ook zij wisten niet wat deze epidemie zou brengen, maar trekken iedere dag weer opnieuw hun beschermingskledij aan om de zwaarst getroffen patiënten te verzorgen. Zo ook Saartje die pas in januari afstudeerde als verpleegkundige en haar eerste werkdag meteen mocht starten op een Covid19-afdeling.
‘Zoiets leer je niet op school,’ vertelt Saartje (22). Ze studeerde in januari af en solliciteerde bij Select Medical. ‘Ik wilde ervaring opdoen bij verschillende projecten en dat is me tot hier toe zeker en vast gelukt.’ Al vanaf de eerste dag werd ze ingezet op de covid19-afdeling. ‘Ik had de dagen voordien zoals iedereen thuisgezeten, het nieuws gevolgd en de beelden uit Italië gezien. Toen ik op mijn eerste dag begon en mijn leidinggevende vroeg of ik op de afdeling met Covid19-patiënten wilde starten, was dat toch even schrikken.’
Continu alert zijn
Normaal staat Saartje op de afdeling heelkunde. Werken op een Covid19-afdeling is zeker aanpassen: ‘Je werkt altijd per twee en controleert elkaar voortdurend op procedures en kledij. Je moet ook veel aandachtiger zijn dan vroeger en altijd nadenken: ben ik veilig? Is mijn onderliggend uniform niet zichtbaar? Heb ik dubbele handschoenen aan? Handen ontsmet? Je ziet het virus niet en moet dus altijd beschermd zijn, altijd nadenken over wat je doet. Dat maakt het zo vermoeiend.’
De beschermingskledij is bovendien nodig, maar niet aangenaam. ‘Van de maskers en de brillen krijgen we drukletsels in ons gezicht. Nu steken we al iets in ons masker, om onze neus wat te sparen. Na een lange shift is mijn gezicht pijnlijk en staan het masker en mijn beschermingsbril er helemaal in. Als ik dan de foto’s van Italië bekijkt, snap ik hoe ze daaraan komen.’
Niet laten zien dat je bang bent
Maar dat is niet het enige verschil. Ook de angst die leeft onder de collega’s en patiënten is nieuw. Saartje ziet allerlei mensen op haar afdeling. ‘Vannacht stond ik bij een jongen van 28. Het is heel moeilijk wanneer je geconfronteerd wordt met mensen van je eigen leeftijd. Patiënten zijn vaak heel onrustig. Wij als verpleegkundigen proberen dan niet te laten zien dat ook wij bang zijn.’
‘Het is mentaal wel zwaar, daar ga ik niet om liegen. Na mijn eerste dag op de covid19-afdeling, kwam ik huilend thuis en heb ik mijn man eens goed vastgepakt, ook al mag dat niet. Je voelt dat je een nog grotere verantwoordelijkheid hebt dan anders.’
Blij om iets te kunnen betekenen
Saartje geeft alles wat ze kan tijdens een shift. ‘We zijn continu bezig: medicatie klaarleggen, parameters opvolgen, koorts meten, patiënten goedleggen, medicatie bijgeven. Tijdens de nachtshift neem je maar één pauze. Je moet dan al je beschermingsmateriaal uitdoen om even aan de andere kant van de gang wat te kunnen drinken. Je wilt dat ook zo kort mogelijk doen om je buddy niet te lang alleen te laten.’
De appreciatie, het applaus, de witte lakens die uithangen voor de zorghelden, Saartje vind het wel leuk. ‘Ik zie mezelf niet als held. Ik doe wat ik hoor te doen, net zoals voor de crisis. Ik ben blij dat ik iets kan betekenen voor mensen. Daarom koos ik ook voor deze job. De steun van iedereen is wel leuk om te horen en te zien.’
Collega’s trekken elkaar erdoor
Van haar collega’s binnen hetzelfde ziekenhuis maar ook binnen Select Medical krijgt ze veel steun. ‘We trekken elkaar erdoor. Rani, die ook voor Select Medical werkt, staat in hetzelfde ziekenhuis als ik. Ze heeft de afdeling mee opgestart en weet er ook heel veel van. Wanneer er collega’s van andere afdelingen zoals geriatrie of cardio komen helpen op onze Covid-afdeling, moet je die telkens opnieuw opleiden. Rani is daar echt wel goed in, ze heeft veel geduld en deelt graag alles wat ze weet.’
‘Ik merk dat we nu richting de piek gaan. Het wordt drukker maar het ziekenhuis waar ik werk heeft nog voldoende capaciteit. We zijn goed voorbereid, maar toch hoop ik dat we dit snel achter ons kunnen laten.’ De boodschap die Saartje dan ook iedereen wil meegeven is de gekende leuze: blijf in uw kot. ‘Zeker als je je niet goed voelt, blijf thuis.’
